Volg ons!
Volg onze reis hier via ons Instagram-blog!
To sail or not to sail, that’s the question
Dat antwoord is voor ons nu even heel eenvoudig, Blackbird ligt in de haven. Stil, althans, ze beweegt flink in de wind en stroming van het steeds steigende en dalende water door de getijden(het wisselt van -1 tot + 5 meter), en trekt aan haar lijnen, alsof ze wil zeggen, ik wil nu wel weer de zee op, het duurt te lang. Stil zijn we ook, omdat de gebeurtenissen in de Oekraïne en de rest van de wereld ons ook voortdurend bezighoudt en onze bootissues volstrekt onbelangrijk maken.
Intussen liggen wij nu ruim 3,5 week op Guernsey. Bij aankomst bij de haven wilde de ankerlier het anker niet automatisch ophalen en bleek bij het binnenvaren dat de boegschroef niet reageerde.
Na onderzoek bleek het de schakelaar van de ankerlier gewoon ‘op’ te zijn en hebben we die vervangen. De boegschroef was minder simpel. Die stond volledig onder water. Hadden we de gebruiksaanwijzing niet goed gelezen? Use only in dry circumstances, best kept from water? De motor van de boegschroef is verzopen, een beetje water kan hij wel aan, maar onder water is teveel. Na het leegpompen van de bak, ontdekt Bernard de lek in de lasnaad. Langzaam sijpelt er water door een scheur de boot in. Dat is geen goed nieuws. Als noodoplossing brengt hij kit aan die, zoals we ook wel beetje verwachten, helaas niet voldoende werkt. Dit kunnen we niet zelf oplossen en we vragen hulp in de haven.
De havenmeester is super behulpzaam en begaan en brengt ons naar de werf in het nabij gelegen dorp St Samsons Bay. Na inspectie op de boot is de conclusie, Blackbird moet op de kant om het lek goed te kunnen beoordelen en op te lossen. En dat kan niet in de haven waar we liggen, de boot moet er met een zware lift uit. Dat is een tegenvaller, vooral als er een schatting wordt gemaakt van de doorlooptijd – voordat er plek is op de werf, zijn we zo een paar weken verder. De boegschroef kan niet worden gerepareerd en moet worden besteld. We overwegen; doorvaren naar het zuiden en de boot daar op de kant halen of het op Guernsey doorzetten. Het naar het zuiden varen lonkt, want mooier weer en weer zeemijlen verder. Maar het lijkt toch niet verantwoord om door te varen, en het vooruitzicht dat we in Spanje of Portugal ook maar moeten afwachten wie ons daar kan helpen, doet ons besluiten om de reparaties hier te laten doen. Dus we bestellen een nieuwe boegschroef, die heel ironisch uit Nederland komt. Levertijd: twee weken. Nu ik dit schrijf, is daar al een week van verstreken! Yes we are getting there!
Hoewel het genieten ons nu soms wat moeite kost of zo niet gepast lijkt, om alle reden hierboven beschreven, is het eilandleven hier goed! We wandelen het hele eiland rond, wat echt prachtig is, met haar mooie stranden, grillige rotsen en ruige kustlijn (van 64 km, even een feitje tussendoor), engelse kronkelige straatjes met lieflijke cottages met palmbomen en olijfbomen in de tuinen en bovenal heel vriendelijke mensen. Nu we hier toch een beetje ‘ wonen’ wordt er naar ons gezwaaid, getoeterd en meegedacht. In het deel waar onze marina is, heerst grote rust, mensen hebben hier minder haast. Het ruisen van de wind, het geklapper van de masten en de golven en het zingen van de vogels is wat er klinkt. Alleen in de hoofdstad St Peters Port, waar we regelmatig even koffie halen (die flat white die Terry niet lekker vond en ik wel:-)) en boodschappen doen, is het druk met mensen, winkels en restaurants.
Deze tijd gaan wij ons straks herinneren als een tijd waar ons geduld en motivatie wat op de proef is gesteld en dan lachen we erom. Gelukkig wordt het altijd weer morgen met nieuwe ronde en nieuwe kansen.
Als dat nu ook zo zou mogen gelden voor het leed in de wereld, als het zo simpel kon zijn.
To zover,
team Blackbird
Volg onze reis hier via ons Instagram-blog!