26 december 202118:08
My wife is upset
“My wife is upset”, hoorde ik Bernard zeggen. Mensen die ‘the wife’ een beetje kennen: ik ben niet heel snel over de kook 🤪, maar nu dus wel. Zichtbaar. It ain’t all sunshine folks.
Terug op de boot na een prachtige wandeling langs de kliffen van de kust in onze tijdelijke woonplaats Dieppe, met de Franse baquette onder de arm, klaar voor de tweede Kerstdag borrel.
Een klop op de boot, we hebben geen bel. En een hoop gestommel op het dek. Vijf redelijk grote(!?) Fransen staan binnen no time in de kuip. Nadat we onze hulpverleners- lees Secours de Nautique die ons twee dagen eerder vanaf midden op zee naar Dieppe sleepte vanwege een uitvallende motor en geen wind- dankbaar gedag hadden gezegd, dachten we misschien even dat dit een soort extra after care was (of een aanvulling op de al behoorlijk dikke rekening🙈), maar niets was minder waar.
Papieren laten zien? Prima, maar dat was niet alles. Niet “mogen we aan boord komen?” maar een kort overleg aanhoren in het Frans wie naar binnen zou gaan. Met zijn 3-en dan maar, was de conclusie blijkbaar, want de kajuit was ineens overvol en de jassen gingen uit en de handschoenen aan.
Alles werd overhoopgehaald. Losgeschroefd, opgetild, spullen uit kasten, kussens van de bank, lades open, tussen de kleding gezocht, en het bed moest onderzocht. Op dat moment schoot het bij mij verkeerd. Boos riep ik “kan iemand mij even uitleggen waar jullie mee bezig zijn?” Wat zoeken jullie? En dat allemaal en Français, vanzelfsprekend.
Drugs, geld, wapens, mensen en drank verklaarde ze later. Logisch. Omdat we Nederlanders zijn, op een wat vreemd tijdstip langs de Franse kust varen, in een gebied waar smokkelaars erg actief zijn. Zonder duidelijk plan. Dat is op zijn minst een onderzoek waard. Na 1,5 uur vertrokken ze weer.
Wij ( oke, de husband wat minder) heel even uit balans en weer een les en ervaring rijker.
Een proces verbaal zou ons helpen te voorkomen dat dit op korte termijn in Frankrijk weer zou moeten gebeuren. En dat helpt weten wij uit ervaring, gosh wij leren echt een boel. Goed bewaren dus. Want vandaag – lees in Cherbourg, maar daar later meer over- stonden ze weer op de kade. Rond hetzelfde tijdstip, andere plaats. Of ze binnen mochten komen? Gelukkig konden we het gele papiertje tonen. Lachend namen we afscheid.
Deze controles zijn nodig, en zijn er ook voor onze eigen veiligheid en dat van andere reizigers en zullen vaker plaatsvinden op onze reis. Ok.
De eerste keer is waarschijnlijk het ergst. De ‘wife’ krijg je de volgende keer niet upset. Ik leer snel. Diep ademhalen, uit de weg gaan en daarna bed verschonen, opruimen en door💪 Nee, mij maak je de pis niet lauw. En, het hadden ook piraten kunnen zijn. There you have it.
Toch vraag ik me af, ben ik nu de enige die het niet echt prettig vindt dat je huis volledig overhoop wordt gehaald zonder toelichting?
Er zijn geen beelden van. Die moest ik verwijderen van mijn telefoon na controle. Logisch en terecht, en het was ook niet mijn bedoeling deze mensen die ook hun werk doen, op een manier te kijk te zetten. Maar dat weten zij niet.
Volgende keer weer een mooie les of ervaring, want die zijn er in overvloed, maar wilde deze toch ook even kwijt. Tot zover!
